Virginia Foek Moi neemt je mee naar het regenwoud en naar Kraka, Suriname. Daar in het theekleurig kreekwater voelt ze zich veilig en vrij, de prinses met de eeuwige schat. Ze groeit op in de tijd van gemakshuisjes, olielampen en de geuren van onder meer trassi en kerrie in de straat. Virginia leeft in een periode waarin Suriname een kolonie is, onafhankelijk wordt en onder militair bewind raakt. Als jonge vrouw voelt ze het gewicht van het leven, maar ook van de dood, die haar en het Surinaamse volk verstikt. Ze wordt gedwongen een onontkoombaar besluit te nemen, maar haar roots blijven knagen.

‘Dit persoonlijke verhaal, dat vertelt hoe de ziel van het Surinaamse volk gereduceerd wordt tot smeulende geraamtes, gaat onder je huid zitten en laat je niet meer los.’ – Puck Bossert, auteur van Een mens kan zichzelf troosten